Genieten tijdens de 4-mijl van Groningen
De 4 mijl van Groningen, altijd een erg mooi en groot evenement. Aangezien ik hier vorig jaar één van m’n beste wedstrijden van het seizoen liep had ik er erg veel zin in, maar was ik ook erg benieuwd of ik de tijd van vorig jaar kon evenaren, en natuurlijk het liefst verbeteren.
Qua weersomstandigheden hadden we erg veel geluk in Groningen, het was namelijk droog. In tegenstelling tot de rest van Nederland waar het de hele dag door regende. Wel was er flink wat wind, maar deze stond gelukkig gunstig aangezien we het grootste deel van het parcours wind mee hadden. Ook het deelnemersveld was weer erg mooi, het was dan ook een hele mooie ervaring om samen met tweevoudig Olympisch kampioen en hardloopicoon Haile Gebrselassie aan de start te staan.
Voorafgaand aan de wedstrijd was er wat stress, aangezien de kledingwagen waar we onze tassen in moesten plaatsen al weggereden was naar de finish. Het volledige voorste startvak stond dus nog met alle spullen, erg vervelend aangezien de finish op een andere plek is als de start. Dit probleem werd gelukkig opgelost doordat een aantal mensen van de organisatie wat tassen mee wilde nemen en er nog een aantal auto’s aanwezig waren bij de start, die dan ook volledig volgepropt werden.
Traditiegetrouw was het weer behoorlijk dringen aan de start en met 20.000 man achter ons was het dan ook lastig om nog met het hele voorste startvak achter de startlijn te komen. Toen iedereen dan eindelijk helemaal opgepropt achter de startlijn stond klonk om 13.30 het startschot voor 6,4km van Haren naar Groningen.
Zoals altijd bij de 4 mijl startte iedereen erg hard, de eerste kilometer ging dan ook in 2,57. Er vormde zich een aantal mooie groepjes, en buitenom een overstekende hond over het parcours verliepen de eerste kilometers erg lekker. Op 3km kwam ik door in een tijd onder de 9 minuten, een goede prognose voor een mooie eindtijd. Na het 3km punt kreeg ik het echter even behoorlijk zwaar. Dit was ook het deel waar oud teamgenoot Jorijn de Mare me voorbij kwam. Zo’n trainingsmaatje is tijdens een wedstrijd toch altijd een extra motivatie om te blijven strijden tot het eind en ik probeerde dan ook uit alle macht aan te haken. Toch moest ik helaas een gaatje laten. Op ongeveer 5km, kwam ik, na 2 wat langzamere kilometers, weer wat beter in het ritme en zag ik dat ik weer wat terrein goedmaakte ten opzichtte van Jorijn. Nadat ik hem had bijgehaald probeerde ik dan ook gelijk door te versnellen, aangezien het een kansloze missie is om samen met Jorijn en zijn super eindsprint op de finish af te lopen. In de laatste kilometer bij het eerste klimmetje onder het viaduct door lukte het me dan ook om een klein gaatje te slaan en vanaf hier was het dan ook alles geven tot aan de finish.
Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 19.35, vier seconden sneller als vorig jaar. Jorijn kwam met zijn eindsprint nog erg dichtbij maar het gaatje was gelukkig groot genoeg aangezien ik bij de finish nog 3 seconde voorsprong had. Ik finishte op een 24e plaats in totaal, als 18e Nederlander. Haile zat uiteindelijk 2 minuten voor me, waaruit blijkt dat er nog genoeg werk aan de winkel is!
Al met al was het weer erg genieten om in Groningen te lopen, met deze keer een extra element door de spannende strijd met trainingsmaatje Jorijn.
Volgende week verruil ik het asfalt in voor een flinke portie modder bij de eerste cross van dit seizoen, namelijk de Elderschanscross te Aardenburg.